Διαβάστε το 1ο μέρος εδώ: Η στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία. Μέρος 1ο: Ο δρόμος προς τον πόλεμο

Διαβάστε το 2ο μέρος εδώ: Η στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία. Μέρος 2ο: Ο πόλεμος

του Jacques Baud*

Ως πρώην επαγγελματίας των μυστικών υπηρεσιών, το πρώτο πράγμα που μου κάνει εντύπωση είναι η πλήρης απουσία των δυτικών μυστικών υπηρεσιών από την παρουσίαση της κατάστασης τον τελευταίο χρόνο. Στην Ελβετία, οι υπηρεσίες έχουν επικριθεί για το γεγονός ότι δεν έδωσαν μια σωστή εικόνα της κατάστασης. Στην πραγματικότητα, φαίνεται ότι σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, οι υπηρεσίες πληροφοριών έχουν υπερκεραστεί από τους πολιτικούς. Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτικοί είναι αυτοί που αποφασίζουν -η καλύτερη υπηρεσία πληροφοριών στον κόσμο είναι άχρηστη αν ο υπεύθυνος λήψης αποφάσεων δεν ακούει. Αυτό ακριβώς συνέβη κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης.

Αυτό σημαίνει ότι, ενώ ορισμένες υπηρεσίες πληροφοριών είχαν μια πολύ σωστή και ορθολογική εικόνα της κατάστασης, άλλες είχαν σαφώς την ίδια εικόνα με αυτή που διαδίδεται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Σε αυτή την κρίση, οι υπηρεσίες των χωρών της “νέας Ευρώπης” έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Το πρόβλημα είναι ότι, από την εμπειρία μου, διαπίστωσα ότι είναι εξαιρετικά κακές στο αναλυτικό επίπεδο – δόγμα, δεν έχουν την απαραίτητη νοητική και πολιτική ανεξαρτησία για να αξιολογήσουν μια κατάσταση με στρατιωτική “ποιότητα”. Είναι προτιμότερο να τις έχουμε ως εχθρούς παρά ως φίλους.

Δεύτερον, φαίνεται ότι σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, οι πολιτικοί αγνόησαν σκόπιμα τις υπηρεσίες τους προκειμένου να ανταποκριθούν ιδεολογικά στην κατάσταση. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο αυτή η κρίση ήταν παράλογη από την αρχή. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όλα τα έγγραφα που παρουσιάστηκαν στο κοινό κατά τη διάρκεια αυτής της κρίσης παρουσιάστηκαν από πολιτικούς με βάση εμπορικές πηγές.

Τα Μαντάτα Από Έξω στηρίζουν τον αγώνα των υγειονομικών σε αναστολή. Δείξτε έμπρακτα την αλληλεγγύη σας, συνεισφέροντας οικονομικά στο buymeacoffee.com/mandata.apoekso

Ορισμένοι δυτικοί πολιτικοί προφανώς ήθελαν να υπάρξει σύγκρουση. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα σενάρια επίθεσης που παρουσίασε ο Anthony Blinken στο Συμβούλιο Ασφαλείας ήταν μόνο προϊόν της φαντασίας μιας ομάδας Tiger που δούλευε γι’ αυτόν -έκανε ακριβώς ό,τι έκανε ο Donald Rumsfeld το 2002, ο οποίος είχε “παρακάμψει” έτσι τη CIA και άλλες υπηρεσίες πληροφοριών που ήταν πολύ λιγότερο κατηγορηματικές σχετικά με τα ιρακινά χημικά όπλα.

Οι δραματικές εξελίξεις που παρακολουθούμε σήμερα έχουν αιτίες που γνωρίζαμε αλλά αρνούμασταν να δούμε:

• Σε στρατηγικό επίπεδο, η επέκταση του ΝΑΤΟ (με την οποία δεν ασχοληθήκαμε εδώ),
• σε πολιτικό επίπεδο, η άρνηση της Δύσης να εφαρμόσει τις συμφωνίες του Μινσκ,
• και σε επιχειρησιακό επίπεδο, οι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις κατά του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς τα τελευταία χρόνια και η δραματική αύξησή τους στα τέλη Φεβρουαρίου του 2022.

Με άλλα λόγια, μπορούμε φυσικά να αποδοκιμάσουμε και να καταδικάσουμε τη ρωσική επίθεση. Αλλά ΕΜΕΙΣ (δηλαδή: οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία και η Ευρωπαϊκή Ένωση προεξάρχουσες) δημιουργήσαμε τις συνθήκες για να ξεσπάσει μια σύγκρουση. Δείχνουμε συμπόνια για τον ουκρανικό λαό και τα δύο εκατομμύρια πρόσφυγες. Ωραία. Αλλά αν είχαμε δείξει ελάχιστη συμπόνια για τον ίδιο αριθμό προσφύγων από τους ουκρανικούς πληθυσμούς του Ντονμπάς που σφαγιάστηκαν από την ίδια τους την κυβέρνηση και οι οποίοι αναζήτησαν καταφύγιο στη Ρωσία για οκτώ χρόνια, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε πιθανότατα συμβεί.

Το αν ο όρος “γενοκτονία” ισχύει για τις βιαιοπραγίες που υπέστη ο λαός του Ντονμπάς είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Ο όρος προορίζεται γενικά για περιπτώσεις μεγαλύτερου μεγέθους (Ολοκαύτωμα κ.λπ.). Όμως ο ορισμός που δίνεται από τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία είναι πιθανώς αρκετά ευρύς ώστε να μπορεί να εφαρμοστεί σε αυτή την περίπτωση. Οι νομικοί επιστήμονες θα το καταλάβουν αυτό.

Είναι σαφές ότι αυτή η σύγκρουση μας έχει οδηγήσει σε υστερία. Οι κυρώσεις φαίνεται να έχουν γίνει το προτιμώμενο εργαλείο της εξωτερικής μας πολιτικής. Εάν είχαμε επιμείνει να τηρήσει η Ουκρανία τις συμφωνίες του Μινσκ, τις οποίες είχαμε διαπραγματευτεί και υποστηρίξει, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί. Η καταδίκη του Βλαντιμίρ Πούτιν είναι και δική μας. Δεν έχει νόημα να κλαψουρίζουμε εκ των υστέρων – θα έπρεπε να είχαμε δράσει νωρίτερα. Ωστόσο, ούτε ο Εμανουέλ Μακρόν (ως εγγυητής και μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ) ούτε ο Όλαφ Σολτς, ούτε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι τήρησαν τις δεσμεύσεις τους. Τελικά, η πραγματική ήττα είναι εκείνων που δεν έχουν φωνή.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπόρεσε να προωθήσει την εφαρμογή των συμφωνιών του Μινσκ – αντίθετα, δεν αντέδρασε όταν η Ουκρανία βομβάρδιζε τον ίδιο της τον πληθυσμό στο Ντονμπάς. Αν το είχε κάνει, ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα χρειαζόταν να αντιδράσει. Απουσίαζε από τη διπλωματική φάση, η ΕΕ διακρίθηκε στο να τροφοδοτεί τη σύγκρουση. Στις 27 Φεβρουαρίου, η ουκρανική κυβέρνηση συμφώνησε να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία. Αλλά λίγες ώρες αργότερα, η Ευρωπαϊκή Ένωση ψήφισε προϋπολογισμό 450 εκατομμυρίων ευρώ για την προμήθεια όπλων στην Ουκρανία, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά. Από τότε, οι Ουκρανοί αισθάνθηκαν ότι δεν χρειαζόταν να καταλήξουν σε συμφωνία. Η αντίσταση της πολιτοφυλακής του Αζόφ στη Μαριούπολη οδήγησε ακόμη και σε ενίσχυση 500 εκατομμυρίων ευρώ για όπλα.

Στην Ουκρανία, με τις ευλογίες των δυτικών χωρών, όσοι είναι υπέρ της διαπραγμάτευσης έχουν εξαλειφθεί. Αυτή είναι η περίπτωση του Denis Kireyev, ενός από τους Ουκρανούς διαπραγματευτές, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 5 Μαρτίου από την ουκρανική μυστική υπηρεσία (SBU) επειδή ήταν πολύ ευνοϊκός προς τη Ρωσία και θεωρήθηκε προδότης. Την ίδια μοίρα είχε και ο Ντμίτρι Ντεμιανένκο, πρώην αναπληρωτής επικεφαλής της κύριας διεύθυνσης της SBU για το Κίεβο και την περιφέρειά του, ο οποίος δολοφονήθηκε στις 10 Μαρτίου επειδή ήταν πολύ ευνοϊκός σε μια συμφωνία με τη Ρωσία -πυροβολήθηκε από την πολιτοφυλακή Mirotvorets (“Ειρηνοποιός”). Η πολιτοφυλακή αυτή συνδέεται με τον ιστότοπο Mirotvorets, ο οποίος περιλαμβάνει τους “εχθρούς της Ουκρανίας”, με τα προσωπικά τους στοιχεία, τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνά τους, ώστε να μπορούν να παρενοχληθούν ή ακόμη και να εξοντωθούν- μια πρακτική που τιμωρείται σε πολλές χώρες, αλλά όχι στην Ουκρανία. Ο ΟΗΕ και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ζήτησαν το κλείσιμο του εν λόγω ιστότοπου -απορρίφθηκε από τη Ράντα.

Τελικά, το τίμημα θα είναι υψηλό, αλλά ο Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα θα επιτύχει τους στόχους που έχει θέσει για τον εαυτό του. Οι δεσμοί του με το Πεκίνο έχουν παγιωθεί. Η Κίνα αναδεικνύεται σε διαμεσολαβητή στη σύγκρουση, ενώ η Ελβετία προστίθεται στον κατάλογο των εχθρών της Ρωσίας. Οι Αμερικανοί πρέπει να ζητήσουν πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα και το Ιράν για να βγουν από το ενεργειακό αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει – ο Χουάν Γκουαϊδό αποχωρεί οριστικά από το προσκήνιο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να υποχωρήσουν οικτρά από τις κυρώσεις που επέβαλαν στους εχθρούς τους.

Τα Μαντάτα Από Έξω στηρίζουν τον αγώνα των υγειονομικών σε αναστολή. Δείξτε έμπρακτα την αλληλεγγύη σας, συνεισφέροντας οικονομικά στο buymeacoffee.com/mandata.apoekso

Οι δυτικοί υπουργοί που επιδιώκουν να καταρρεύσει η ρωσική οικονομία και να υποφέρει ο ρωσικός λαός, ή ακόμη και να ζητήσουν τη δολοφονία του Πούτιν, δείχνουν (έστω και αν έχουν αντιστρέψει εν μέρει τη μορφή των λόγων τους, αλλά όχι την ουσία!) ότι οι ηγέτες μας δεν είναι καλύτεροι από εκείνους που μισούμε -γιατί η επιβολή κυρώσεων στους Ρώσους αθλητές των Παραολυμπιακών Αγώνων ή στους Ρώσους καλλιτέχνες δεν έχει καμία σχέση με την καταπολέμηση του Πούτιν.

Επομένως, αναγνωρίζουμε ότι η Ρωσία είναι δημοκρατία, αφού θεωρούμε ότι ο ρωσικός λαός είναι υπεύθυνος για τον πόλεμο. Αν δεν είναι έτσι, τότε γιατί επιδιώκουμε να τιμωρήσουμε έναν ολόκληρο πληθυσμό για το σφάλμα ενός; Ας θυμηθούμε ότι η συλλογική τιμωρία απαγορεύεται από τις Συμβάσεις της Γενεύης.

Το μάθημα που πρέπει να πάρουμε από αυτή τη σύγκρουση είναι η αίσθηση της μεταβλητής γεωμετρικής ανθρωπιάς μας. Αν νοιαζόμασταν τόσο πολύ για την ειρήνη και την Ουκρανία, γιατί δεν παροτρύναμε την Ουκρανία να σεβαστεί τις συμφωνίες που είχε υπογράψει και που είχαν εγκρίνει τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας;

Η ακεραιότητα των μέσων ενημέρωσης μετράται από την προθυμία τους να εργαστούν εντός των όρων του Χάρτη του Μονάχου. Κατάφεραν να προπαγανδίσουν το μίσος για τους Κινέζους κατά τη διάρκεια της κρίσης Covid και το πολωμένο μήνυμά τους οδηγεί στα ίδια αποτελέσματα εναντίον των Ρώσων. Η δημοσιογραφία γίνεται όλο και πιο αντιεπαγγελματική και στρατευμένη.

Όπως είπε ο Γκαίτε: “Όσο μεγαλύτερο είναι το φως, τόσο πιο σκοτεινή είναι η σκιά”. Όσο πιο δυσανάλογες είναι οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, τόσο περισσότερο οι περιπτώσεις όπου δεν κάναμε τίποτα αναδεικνύουν τον ρατσισμό και την υποτέλειά μας. Γιατί κανένας δυτικός πολιτικός δεν αντέδρασε στα χτυπήματα κατά του άμαχου πληθυσμού του Ντονμπάς εδώ και οκτώ χρόνια;

Διότι, τελικά, τι κάνει τη σύγκρουση στην Ουκρανία πιο επιλήψιμη από τον πόλεμο στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τη Λιβύη; Ποιες κυρώσεις έχουμε υιοθετήσει εναντίον εκείνων που εσκεμμένα είπαν ψέματα στη διεθνή κοινότητα προκειμένου να διεξάγουν άδικους, αδικαιολόγητους και δολοφονικούς πολέμους; Επιδιώξαμε να “κάνουμε τον αμερικανικό λαό να υποφέρει” επειδή μας είπε ψέματα (γιατί είναι δημοκρατία!) πριν από τον πόλεμο στο Ιράκ; Έχουμε υιοθετήσει έστω και μία κύρωση κατά των χωρών, εταιρειών ή πολιτικών που προμηθεύουν όπλα στη σύγκρουση στην Υεμένη, η οποία θεωρείται η “χειρότερη ανθρωπιστική καταστροφή στον κόσμο”; Έχουμε επιβάλει κυρώσεις στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ασκούν τα πιο άθλια βασανιστήρια στο έδαφός τους προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών;

Το να θέσουμε το ερώτημα είναι σαν να το απαντάμε… και η απάντηση δεν είναι ωραία.

Διαβάστε το 1ο μέρος εδώ: Η στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία. Μέρος 1ο: Ο δρόμος προς τον πόλεμο

Διαβάστε το 2ο μέρος εδώ: Η στρατιωτική κατάσταση στην Ουκρανία. Μέρος 2ο: Ο πόλεμος

************

*Ο Jacques Baud είναι πρώην συνταγματάρχης του Γενικού Επιτελείου Στρατού, πρώην μέλος της ελβετικής υπηρεσίας στρατηγικών πληροφοριών, ειδικός στις ανατολικές χώρες. Εκπαιδεύτηκε στις αμερικανικές και βρετανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Έχει διατελέσει επικεφαλής πολιτικής για τις ειρηνευτικές επιχειρήσεις των Ηνωμένων Εθνών. Ως εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ σε θέματα κράτους δικαίου και θεσμών ασφαλείας, σχεδίασε και διηύθυνε την πρώτη πολυδιάστατη μονάδα πληροφοριών του ΟΗΕ στο Σουδάν. Έχει εργαστεί για την Αφρικανική Ένωση και ήταν επί 5 χρόνια υπεύθυνος για την καταπολέμηση, στο ΝΑΤΟ, της διάδοσης των φορητών όπλων. Συμμετείχε σε συζητήσεις με τους ανώτατους Ρώσους αξιωματούχους του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών αμέσως μετά την πτώση της ΕΣΣΔ. Στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, παρακολούθησε την ουκρανική κρίση του 2014 και αργότερα συμμετείχε σε προγράμματα για την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία. Είναι συγγραφέας αρκετών βιβλίων για τις μυστικές υπηρεσίες, τον πόλεμο και την τρομοκρατία, ιδίως των Le Détournement που εκδόθηκε από την SIGEST, Gouverner par les fake news, L’affaire Navalny. Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το Poutine, maître du jeu? που εκδόθηκε από τον Max Milo.

Πηγή: The Postil Magazine